Odpowiedź:
Byłam naprawdę dobrze nastawiona do tej książki. Dużo czytam, a opowieść tak słynna nie mogła leżeć i zbierać kurzu przez wieki. Zaczęłam więc z entuzjazmem...
Ernest Hemingway przedstawia historię starego człowieka - tytułowego bohatera - i fragmentu jego życia. Mianowicie dowiadujemy się o jego przyjaźni z chłopcem, o biedzie "starego", a następnie jesteśmy z nim przez trzy dni rozpaczliwej walki. Staruszek, będący rybakiem, chcąc złowić tę wymarzoną, największą rybę zapuszcza się za nią daleko w morze. Zdobycz jest silna i ciągnie rybaka daleko od lądu, ale on nie poddaje się. Walczy.
Autor pokazuje nam niezłomność charakteru "starego", który wcale nie jest "gratem", walczy do końca, zachowuje przytomność umysłu nawet w najtrudniejszych chwilach. Nie poddaje się i nie boi. Można pozazdrościć mu uporu w dążeniu do celu.
A książka jest beznadziejna. Usypiałam przy niej, siłą zmuszałam się, żeby do niej wrócić. Miałam w mózgu pustkę, a czytane zdania wciskałam sobie do głowy. Kilka razy rzucałam lekturą, chociaż niezbyt mocno, bo jeśli kiedyś moje dziecko będzie niegrzeczne, to każę mu to czytać. Albo nie, nie będę aż tak okrutna. Od tortur jest szkoła. Dlaczego, dlaczego umieszczono tę nowelę w spisie lektur?! Obok czegoś tak genialnego jak "Mały Książę"? Dlaczego Hemingway dostał za tę książkę Nobla (tak przynajmniej mówiła mi koleżanka)?! Wychodzi na to, że czegoś nie zrozumiałam...
