Rozwiązane

Hej, dlaczego po rozpadzie HCl wodór ma dodatni ładunek (H+) a chlor ujemny (Cl-) przecież po rozpadzie cząsteczki oba pierwiastki wciąż maja tylko samo elektronów co protonów. Zadaje to pytanie pod kątem rozpoznawania elektorfila i nukleofila. Chlor może być zarówno elektrofilem jak i nukleofilem, ale nie rozumiem kiedy i dlaczego.



Odpowiedź :

Mszot

Odpowiedź:

Wszystkie kwasy są elektrofilami a zasady nukleofilami.

Wyjaśnienie:

Najprostsza definicja kwasów Brønsteda mówi, że kwasy są to związki chemiczne zawierające łatwo dysocjujące atomy wodoru. To znaczy, że w roztworach wodnych dysocjują one na kation wodorowy i anion reszty kwasowej. I tak właśnie należy traktować HCl.

Samo pojęcie elektrofila jest szersze - elektrofilami  mogą to być także cząsteczki, które nie wykazują żadnych właściwości kwasowych, lecz tylko mają "zwykły" deficyt elektronów. Tu elektrofilem nie jest chlor a kwas.

W przypadku nukleofilów, przyjmuje się,  że zasady są nukleofilami. Ale w przypadku chemii organicznej nukleofil ma zwykle węższe znaczenie i odnosi się raczej do cząsteczek atakujących atomy elektrofilowe, a niekoniecznie silnie wiążących protony. Same aniony chloru mogą być nukleofilem, bo wykazują powinowactwo do protonów i w reakcji ze związkiem organicznym zawierającym łatwo odchodzącą elektroujemną grupę nastąpi wymiana grupy odchodzącej na chlor.  Przykład reakcji:

[tex]CH_{3} -Br + Cl^{-}[/tex] → [tex]CH_{3}-Cl + Br^{-}[/tex]

Czyli tu nukleofilem jest Cl-, bo odrywa od bromku metylu elektroujemny anion bromku.