Żarówka to elektryczne źródło światła, w którym jako ciało świecące zastosowano rozgrzane przepływem prądu włókno wykonane z trudno topliwego materiału, osiągającego temperaturę 2500–3000 K. Pierwotnie do tego celu wykorzystywano grafit, który obecnie zastąpił wolfram. Drut wolframowy umieszczony jest w szklanej bańce wypełnionej mieszaniną gazów szlachetnych lub próżnią. Oto najbardziej podstawowa, powszechnie znana definicja żarówki. Poniżej przedstawiamy w skrócie kolejne etapy wynalezienia żarówki na długo przed opatentowaniem jej przez Thomasa Edisona.
