epitety: „Dreszcz (...) skrzydlaty“, „martwa powieka“, „trwodze dziecięcej“, „jedyną odpowiedź”
ożywienie: „Dreszcz go obleciał“, „Zatrzepotała martwa powieka“
wykrzyknienie: „Dobrze, żeś przyszła! Gniję daremnie,/ Własnego niepewny cienia!“
apostrofa: „Dobrze, żeś przyszła!“
pytanie retoryczne: „Gdziem jest, że oto — nie ma mnie we mnie?“, „Gdzie się podziewa to, co mną było, romantyczna/ A nigdy mną już nie będzie?“
neologizm: „ustroniu ojesieniałem“
metafora: „dreszcz go obleciał skrzydlaty”, „śpiącemu w mogił obłędzie”
antyteza: „zatrzepotała martwa powieka (...) z grobu wyjrzał na światy”, „niema mnie we mnie”
personifikacja: „gdzie kwiatom - straszno różowieć”