Wywiad z policjantem
Ty: Dzień dobry, czy mogłabym przeprowadzić szybki wywiad na temat pracy w policji? Zajmie to dosłownie chwilkę.
P: Pewnie, co chciałabyś wiedzieć?
Ty: Jak wygląda przykładowy dzień policjanta?
P: Zwykle wstaję o 5.30 - 6.00 By rozpocząć pracę o 7.00. Jadę na komisariat i zwykle zajmuję się papierkową robotą np. w sprawie zaginięcia. Oglądam akta sprawy i próbuję połączyć fakty. Gdy znajdę coś co mogłoby pomóc, zbieram informację, czy jadę na miejsce zbrodni. Oczywiście jeśli mam jakąś sprawę do rozwiązania. Jak nie, czekam na wezwanie. Gdy takowe otrzymuję, po prostu biorę najpotrzebniejsze rzeczy i na syngnale jadę w wyznaczone miejsce. Reszta przychodzi sama
T: To widzę że macie ciężko. Hmm, od ilu lat pan tu pracuje? Co skłoniło pana by wybrać akurat TEN zawód?
P: Widzę że jesteś bardzo ciekawska haha. Pracuję w policji od 7 lat, i nadal ta praca mi się nie znudziła, bo odkąd pamiętam chciałem być policjantem. Zawsze jak w szkole był jakiś bal przebierańców, błagałem mamę by kupiła mi strój policjanta.
T: To widzę że bycie policjantem to dla pana wielka pasja. Od zawsze bardzo mnie to ciekawiło, czy policjanci często używają swojej broni?
P: W tej sprawie jest bardzo różnie. Ja w niektórych sytuacjach musiałem grozić różnym przestępcą bronią, ale prawdę mówiąc nigdy z niej nie strzeliłem. Używamy jej tylko w nagłych wypadkach.
T: Czyli widzę że nie jest jak w amerykańskich filmach. A miał Pan kiedyś chwile zwątpienia w swoim zawodzie? Chciał się Pan poddać i rzucić to wszystko?
P: Ech, aż tak drastycznie to nigdy nie było, ale rzeczywiście, czy to na treningach, czy jak nie miałem siły wstać, rozmyślałem czy taka praca ma sens. Bardzo się cieszę że nie dałem się tym czarnym myślom, i dałem radę. Bowiem gdyby nie praca policjanta, nie poznałbym Ani, kobiety mojego życia, ani Fusa, mojego oddanego psiaka. Czy to już koniec pytań?
T: Tak, bardzo dziękuję za pomoc! Miłego dnia!
P: Miłego dnia panienko!