Każdy człowiek ma pewne wartości, którymi stara się kierować w życiu. Jest to kwestia indywidualna posiadająca wiele wariantów. Tymi wartościami mogą być np. emocje, pewne poglądy czy też codzienne czynności, takie jak praca. Mogą one w różnoraki sposób wpływać na nasze życie. Jedną z takich wartości jest namiętność. Jest to stan silnego odczuwania emocji lub uczucie wobec danej osoby, pasji czy zainteresowania. Kierując się namiętnościami w życiu, człowiek może zatracić się w tym uczuciu, co może nieść za sobą negatywne konsekwencje. Dlatego też uważam, że nie powinno się kierować w życiu namiętnościami.
Czasem owe namiętności mogą w znaczącym stopniu wpłynąć na charakter danej osoby. Zdarza się jednak, że dana osoba nie zauważa żadnych zmian w swoim zachowaniu, mimo, że inne osoby z jej otoczenia to dostrzegają. Taki problem został poruszony w powieści Johanna Wolfganga Goethego pt. „Cierpienia Młodego Wertera”. W przytoczonym fragmencie mamy przedstawioną rozmowę Wertera z Albertem. Rozmawiają oni o zachowaniach ludzi, którzy kierują się namiętnością w swoim życiu. Albert uważa, że nie jest to normalne zachowanie, z czym natomiast nie zgadza się Werter. Uważa on, że namiętność w życiu jest czymś niezwykłym i tylko nieliczni, którzy poznali owy stan namiętności potrafią to zrozumieć. Sam przyznaje się, że wiele razy był bliski obłędu przez to uczucie. Werter nigdy nie żałował swoich czynów i tego, że kieruje się właśnie tą wartością. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że jego zachowanie jest odbierane przez innych jako szaleństwo czy pijaństwo. Z tego powodu Werter jest w pewnym sensie wyodrębniony od społeczeństwa.
Zdarza się, że namiętności mogą prowadzić do ogromnej klęski. Bycie mocno zaangażowanym w coś może skutkować tym, że w przypadku porażki człowiek nie może sam sobie poradzić i nie może otrząsnąć się z niepowodzenia. Taki problem spotkał głównego bohatera “Lalki” Bolesława Prusa. Stanisław Wokulski jest zakochany w Izabeli Łęckiej. Swoimi działaniami stara się wkupić w uczucia kobiety, jednak ta nie jest zainteresowana kupcem. Jednak Wokulski nie poddaje się i robi wszystko, aby zdobyć ukochaną. Ostatecznie dochodzi do zaręczyn obu bohaterów. Wszystko wydaje się być w porządku, jednak pewnego razu, podczas podróży pociągiem do Krakowa, Wokulski przysłuchuje się rozmowie Izabeli i Starskiego. Była ona prowadzona w języku angielskim, myśląc, że Wokulski nic nie rozumie. Ten jednak uczył się angielskiego specjalnie dla swej ukochanej i rozumiał każde słowo. W ten sposób dowiedział się o ich romansie. Wokulski załamał się, dostrzegł, że ta miłość jest jedynie złudzeniem. Wszystko w jednej chwili straciło dla niego sens. Wysiadł z pociągu i postanowił popełnić samobójstwo, ponieważ związek, w który był niezwykle zaangażowany emocjonalnie nagle legł w gruzach.
Namiętność może mieć zatem charakter destrukcyjny, co widać na przykładzie Wokulskiego. Nie jest to jednak jedyny bohater, którego namiętność doprowadziła do rozpaczy. Podobne losy spotkały bohatera IV części “Dziadów” Adama Mickiewicz. Gustaw jest upiorem, który z powodu nieszczęśliwej miłości popełnił samobójstwo. Przychodzi on do mieszkania księdza i w ciągu trzech godzin“ miłości, rozpaczy i przestrogi” opowiada swoim życiu i o owej miłości. Gustaw mówi o silnym uczuciu, które łączyło dwójkę zakochanych. Gustaw traktował tą miłość idealistycznie, bardzo angażując się uczuciowo. Kiedy wyjechał i rozstał się z ukochaną.Miał nadzieję, że jeszcze będzie im dane być razem, jednak ona wybrała kogoś innego. Gustaw nie mogąc pogodzić się z faktem, że kobieta wyjdzie na kogoś innego, postanowił się zabić. Śmierć Gustawa nie ukoiła jego bólu – wręcz przeciwnie: Gustaw, jak cień błądzi za ukochaną, a męka ta będzie trwała aż do jej śmierci.
Zbyt emocjonalne, zbyt intensywnie kierowanie namiętnością może prowadzić do zagubienia, zatracenia się, w ostateczności do tragedii. Niekiedy ludzie, tak jak Albert są na tyle zaangażowani emocjonalnie, że nie dostrzegają tego, że są odtrącani przez innych. Nieumiejętność opanowania uczucia może skłonić zdesperowanych bohaterów do popełnienia samobójstwo. O ile w przypadku Gustawa , było ono skuteczne, to w przypadku Wokulskiego zostaje on odratowany przez Wysockiego.