Odpowiedź:
1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
4) z użyciem materiałów wybuchowych,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo oraz sprawca zabójstwa funkcjonariusza publicznego popełnionego podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych związanych z ochroną bezpieczeństwa ludzi lub ochroną bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
§ 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Podmiotem przestępstwa zabójstwa we wszystkich typach rodzajowych określonych w art. 148 KK może być każdy. Są to przestępstwa powszechne.
Znamiona strony przedmiotowej zabójstwa w typie podstawowym (art. 148 § 1 KK) określone zostały syntetycznie jako zachowanie tego, kto "zabija człowieka". Czasownik "zabija" oznacza – powodowanie śmierci człowieka.
Kwalifikowane typy zabójstwa (art. 148 § 2–3 KK) nie były znane poprzednim polskim kodyfikacjom karnym.
Okolicznością kwalifikującą przy zabójstwie jest szczególne okrucieństwo (art. 148 § 2 pkt 1 KK) w zachowaniu sprawcy, przez co należy rozumieć zadawanie ofierze dodatkowych cierpień, których charakter i intensywność wykraczają znacznie poza potrzebę realizacji zamierzonego skutku w postaci śmierci ofiary.
Znamieniem kwalifikującym zabójstwo jest też jest wystąpienie związku pomiędzy zabójstwem a jednym z trzech przestępstw: wzięciem zakładnika (art. 252 KK, co jednak nie obejmuje kryminalizowanego w tym przepisie samego "przetrzymywania" zakładnika), zgwałceniem (art. 197 KK – w każdej z postaci stypizowanych w § 1–4, rozboju art. 280 KK.
Wymieniona w art. 148 § 2 pkt 3 KK motywacja zasługująca na szczególne potępienie to taka, która w powszechnym odczuciu jest jaskrawo naganna, wywołuje s oburzenie, potępienie, gniew, odrazę.
Zabójstwo z użyciem materiałów wybuchowych następuje, gdy wykorzystane one zostaną jako środki służące do zabicia człowieka. Wprowadzenie tej postaci zabójstwa ciężkiego znajduje uzasadnienie w polityce karnej ukierunkowanej na zwalczanie przestępczości najbardziej groźnej.
Okolicznością kwalifikującą wymienioną w art. 148 § 3 KK jest zabicie przez sprawcę jednym czynem więcej niż jednej osoby, np. na skutek wsypania trucizny do posiłku przygotowywanego w stołówce lub przez uszkodzenie hamulca w samochodzie, którym ma podróżować kilka osób.Za zabójstwo ciężkie na podstawie art. 148 § 3 KK uznane zostało zabicie człowieka, gdy sprawca był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo, np. współwięźnia.
Ostatnią okolicznością kwalifikującą wymienioną w art. 148 § 3 i KK jest zabójstwo funkcjonariusza publicznego popełnione podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych dotyczących ochrony bezpieczeństwa ludzi lub ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego np. policjanta .
Uprzywilejowany typ z art. 148 § 4 KK, określany mianem zabójstwa z afektu, wymaga ustalenia, że sprawca zabił człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami. Silne wzburzenie to stan psychiczny, w którym procesy emocjonalne dominują nad intelektem do tego stopnia, że ograniczają funkcję kontrolną rozumu.
Wyjaśnienie:
