"Kruk i lis"
W bajce tej “ poeta obnaża ludzką próżność. Gdy lis zobaczył na drzewie kruka z ogromnym kawałkiem sera w dziobie, zaczął wychwalać jego urodę. Po serii pochlebstw urody ptaka, lis poprosił o prezentacje głosu, który musi być równie piękny. Omamiony kruk oczywiście rozdziawił dziób, z którego wypadł ser, a lis pochwycił go i uciekł, a ptak został z niczym.
Morał bajki: „Bywa często zwiedzionym, / Kto lubi być chwalonym” czyli za próżność i głupotę się płaci.
