Wyjaśnij znaczenie bitwy po Stalingradem dla dalszego przebiegu wojny na froncie wschodnim. (z tekstu niżej) (DAJE NAJ)

W 1941 r. Niemcy nie zdobyli ani Moskwy, ani Leningradu. Niemiecka blokada Leningradu - tj. jego oblężenie - trwała prawie 2,5 roku i spowodowała śmierć miliona mieszkańców, głównie z głodu i zimna. Wiosną 1942 r. Niemcy rozpoczęli nową ofensywę na froncie wschodnim. Zaatakowali południe ZSRR: część wojsk zdobywała góry Kaukaz, a część dotarła do rzeki wołgi pod Stalingradem (dziś Wołgogard) - i tam utknęła. Przez kilka miesięcy toczyły się zacięte walki o każdy dom zrujnowanego miasta. W listopadzie 1942 r. Rosjanie przerwali odcinek frontu obsadzony przez wojska rumuńskie, po czym zamknęli jedną z niemieckich armii w kotle stalingradzkim. W lutym 1943 r. otoczeni Niemcy podali się Rosjanom.
Bitwa pod Stalingradem była pierwszym wielkim zwycięstwem Armii Czerwonej w walce z Niemcami. Miała przełomowe znaczenie - Rosjanie uwierzyli, że mogą wygrać wojnę. Powołali pod broń ponad 6 milionów żołnierzy, zza oceanu płynął zachodni sprzęt wojenny, a radzieckie fabryki przeniesione za Ural bez przeszkód produkowały broń i amunicję. Tymczasem Niemcom zaczynało brakować rezerw. Do kwietnia 1943 r. stracili na froncie wschodnim ponad 2,4 miliona żołnierzy, a niemieckie fabryki wytwarzały znacznie mniej broni niż alianckie. Mimo to w lipcu 1943 r. Hitler próbował odzyskać inicjatywę. Ok. 2700 niemieckich czołgów zaatakowało Armie Czerwoną, rozpoczynając bitwę pod Kurskiem. Niemcy ulegli przewadze liczebnej radzieckich czołgów. Przegrana kosztowała Wehrmacht pół miliona żołnierzy oraz 1500 czołgów. I choć straty Armii Czerwonej były znacznie większe, stało się jasne, że Trzecia Rzesza nie wygra wojny.