Beton uważał się za obdarzonego artystę i pisarza. Wierzył, że jest najznakomitszym poetą jaki istniał. Czuł się niezrozumiany przez społeczeństwo a jedyną duszą powiernika jest Petroniusz. Jak się później okazało Petroniusz był jedynym, ktory ośmielił się skrytykować twórczość władcy. Niekt z poddanych nie zdobył sie nigdy na odwagę i nieustannie go chwalili, w głębi duszy czując jednak niechęć do jego poezji.
