Przyznaje się do błędu jest dużym wyczynem, ale i oznaka naszej odwagi i szczerości. Człowiek, który potrafi potwierdzić pomyłkę zasługuje na specjalny szacunek, dlatego uważam, ze przyznanie sie do błędu jest oznaka siły.
Mym pierwszym argumentem jest to, że gdy człowiek przyznaje sie do błędu, może nauczyć sie nie popełniać go więcej. Za przykład może posłużyć sytuacja z życia wzięta, gdzie przyznajemy sie do nierozumienia jakiegoś zadania. Możemy sie wtedy spodziewać pomocy ze strony koleżanek i kolegów jak i nauczyciela. Przyznajemy sie do swego błędu i na tym zyskujemy.
Kolejnym argumentem potwierdzającym tezę jest to ze dzięki przyzaniu sie czujemy sie lepiej ze sobą. Dużo razy spotykamy sie ze ktoś dusi to co mu siedzi na sercu i bardzo cierpi. Kiedy przyznajemy sie do błędu czujemy ulgę i satysfakcję, ze daliśmy radę to powiedzieć. To wymaga wielkiej siły.
Podsumowując, uważam, ze przytoczone przeze mnie argumenty jaśnie świadczą o tym ze przyznanie sie do błędu jest oznaka siły. Ludzie, którzy przyznają sie do błędów zyskują a nie tracą.
