The Way Back to doskonały dramat z silnymi wpływami kina sportowego. Gavin O'Connor jeszcze nie przestrzelił takiej kombinacji, czego nie można powiedzieć o jego sensacyjnych produkcjach. Dobrze, gdyby się takiego kierunku trzymał, bo tak jak Wojownik i The Way Back dostarcza ogromną emocjonalną dawką.
Ostatnie lata dla Bena Afflecka nie były udane. Problemy w pracy przełożyły się na problemy w życiu i na odwrót, a wszystko to zostało spięte klamrą powracającego alkoholizmu. Uzależnienie było na tyle silne, że Affleck musiał zrezygnować z Batmana, zarówno jako aktor, jak i reżyser. Skończyło się więc na tym, że zagrał w zaledwie dwóch filmach, do tego wyprodukowanych dla Netflixa, które pozostawiały dużo do życzenia. Pomocą dłoń wyciągnął do niego Gavin O’Connor, z którym pracował wcześniej nad mało udanym Księgowym. Jako, że historia opowiada o alkoholiku, dla Afflecka The Way Back okazał się terapią, a przy okazji jedną z najlepszych ról w karierze.
Jack Cunningham (Ben Affleck) był świetnie zapowiadającym się koszykarzem. Życie potoczyło mu się jednak zupełnie inaczej. Od rana do wieczora pracuje na budowie, jest w separacji z żoną Angelą (Janina Gavankar), a przy każdej nadążającej się okazji zagląda do kieliszka. Jego marny los może odmienić niespodziewana propozycja objęcia posady trenera katolickiej szkoły średniej, do której Jack przed laty uczęszczał. Jako była gwiazda, z którą liceum osiągało największe sukcesy, zostaje ciepło przyjęty. Przed nim stoi jednak niezwykle trudne zadanie, uczynienie z garstki utalentowanych, ale niezdyscyplinowanych i egoistycznych graczy, drużyny z prawdziwego zdarzenia, która będzie miała szansę w rozgrywkach katolickiej ligi. Praca trenera odciąga go od przesiadywania w barze i nocnego trybu życia. Wkrótce jednak pojawiają się problemy, przez które Jackowi grozi powrót do dawnych nawyków.