Odpowiedź:
Przypowieść o siewcy: symbol nauczającego Jezusa. Siewcą jest właśnie Jezus. Ziarno to nauka, słowo Boże, które głosi Chrystus wśród swoich uczniów. ... Ziarna rozsypane na drodze i zjedzone przez ptaki to symbol ludzi, którzy słuchają nauki Boga, ale nie rozumieją jej i nie robią nic, aby ją zrozumieć.
Przypowieść o talentach: Królestwo Niebieskie porównane jest do człowieka, który przekazał służącym majątek przed podróżą. Jednemu dał 5 talentów, drugiemu 2, trzeciemu 1 – każdemu według zdolności.
Ten z 5 talentami puścił je w obieg i zyskał drugie tyle. Tak samo zrobił ten drugi. Natomiast trzeci ukrył pieniądze w ziemi.
Pan powrócił i zaczął się rozliczać z sługami. Pierwszy przyniósł 10 talentów, więc uradował się pan. Podobnie było z drugim. Przyszedł trzeci, powiedział, że ze strachu zakopał talent w ziemi. Pan oburzył się, że nie pomnożył zysków. Zabrał mu więc talent, a dał temu, który ma 10, bo jak twierdzi:
,,Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie.'' Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma.
Ostatniego sługę wyrzucił także na zewnątrz.
Przypowieść o pannach roztropnych: Według przypowieści, Bóg rozdzieli ludzi i przyjmie tych, którzy byli przygotowani na jego przyjście i żyli roztropnie – ci zapewnią sobie życie wieczne. Natomiast nierozsądni, nieczekający na przyjście Boga, nie zostaną wpuszczeni do Królestwa Niebieskiego.
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie: ,,Dopiero Samarytanin, zauważywszy leżącego człowieka, zbliżył się do niego i opatrzył jego rany. Potem zabrał go do gospody i tam się nim zaopiekował. Opuszczając gospodę dał jej właścicielowi dwa denary i polecił mu dalszą opiekę nad pokrzywdzonym.''
Mit o Prometeuszu: Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu słońca. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł, sztuk. Zeusowi nie podobały się poczynania Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze.
Mit o Syzyfie: Syzyf miał wtoczyć wielki głaz na stromą górę. Syzyfowi wydawało się, iż upora się z tym zadaniem bardzo szybko, jednak gdy tylko dochodził do samego szczytu, kamień wymykał my się z rąk i staczał się w dół - Syzyf musiał swoją pracę rozpoczynać od początku. Pracy ta nie miała końca.
Mit o Dedalu i Ikarze: Ikar wzniósł się zbyt wysoko i słońce roztopiło wosk, a Ikar runął w dół i zginął na miejscu. Dedal odnalazł szczątki syna i pochował go. Wyspa, na której rozbił się Ikar, została nazwana Ikarią, zaś morze wokół niej zwane było od tej pory Ikaryjskim.
Mit o Tezeuszu i Ariadnie: Na Krecie wszyscy traktowali Tezeusza z wrogością. Zakochała się w nim Ariadna, córka króla. I kiedy Tezeusz wchodził do labiryntu Minotaura, zawiązał u wejścia koniec nici, podarowanej mu przez Ariadnę. Bohater zgładził Minotaura i dzięki nici wyszedł szczęśliwie z labiryntu.
Mit o Orfeuszu i Euredyce: Orfeusz był młodym królem Tracji, który posiadał niezwykłe zdolności muzyczne. Jego śpiew i gra na lutni wywoływała w słuchaczach tak wspaniałe uczucia, że nazywano go czarodziejem. Orfeusz miał piękną żonę o imieniu Eurydyka, która była nimfą drzewną. Zakochał się w niej Aristajos. Pewnego dnia ujrzał on Eurydykę w dolinie Tempe i zaczął ją gonić. Uciekającą nimfę ukąsił wąż i umarła. Wtedy Orfeusz w rozpaczy za żoną wziął swoją lutnię i udał się do królestwa śmierci. Jego muzyka była tak piękna i żałosna, że Hades zgodził się oddać królowi żonę i przykazał Hermesowi, żeby wyprowadził ją z podziemi. Postawił jednak małżonkom jeden warunek: Eurydyka miała iść za Orfeuszem, a śpiewakowi nie wolno było się oglądać za siebie. U samego wyjścia z podziemi król nie wytrzymał i się obejrzał. Eurydyka została więc w podziemiach na zawsze.
Wyjaśnienie:
Mam nadzieję, że pomogłam.