Jak głosi przypowieść " ciekawość to pierwszy stopień do piekła",pewnie jest w tym trochę prawdy ale i przekory. Człowiek z natury jest ciekawski a wręcz natrętną osóbką ,która zrobi wiele w poznaniu danej informacji. Czy ciekawość ułatwia życie, to jest temat bardzo zróżnicowany pod względem tematu,który jest obiektem ciekawości. Bywa ,że nadmierna może być uciążliwa,jak narkotyk ,który wciąga i życie toczy się tylko wokół danego tematu, albo jest ona mało wciągająca i wydaje się nam do niczego przydatna. Myślę,że we wszystkim trzeba mieć umiar i wiedzieć do czego ona może się nam przydać. Czyli są rzeczy bardzo ważne,które wręcz nasza dociekliwość jest potrzebna i są mniej potrzebne tzw. śmieci,które nam nie służą,a mogą nam przeszkadzać lub innej osobie. Ciekawscy ludzie bywają denerwujący,a takich przeważnie się omija. Wybierajmy tylko to co jest dla nas ciekawe,a nie co ciekawego robi nasz sąsiad bądź kolega. Wszystko co służy naszemu rozwojowi pozytywnemu jest dobre,wszystko inne ...to nie warto zaśmiecać sobie tym głowy. Zwykle bywa,że interesują nas przeważnie cudze kłopoty,rozterki ,niepowodzenia,co to nas obchodzi,zajmijmy się swoimi sprawami i dociekajmy takie dziedziny życia,które dają nam z tego korzyści rozwijające nasz umysł,który uczy nas ,jesteśmy napełnieni potrzebnymi informacjami,które przydają się w życiu. Reasumując za i przeciw ciekawość tzw." zdrowa" powinna być przepisywana na receptę,a wtedy będziemy zdrowi,a mózg nam podziękuje.
może ci się coś z tego przyda?
