Pamiętam ten dom jeszcze z wczesnego dzieciństwa. Był drewniany, niewielki, ale dla mnie wystarczający. Na kominku zawsze palił się ogień, a z kuchni dochodziły pyszne zapachy.
Pamiętam, gdy mama uczyła mnie piec moje pierwsze ciastka. Miałam wtedy tylko kilka lat i nie rozumiałam do końca o co chodzi. Cały czas tylko przeszkadzałam mamie, a na koniec gdy ciastka leżały powyciskane z foremek na blaszce, zjadłam wszystkie przed upieczeniem.
To w tym domu po raz pierwszy się przeziębiłam. Leżałam wtedy w łóżku, otulona grubymi kocami, a moja mama przygotowywała mi lekarstwa. Raz, kiedy na momant wyszła z pokoju, ja zamiast na nią czekać, wybiegłam w samej piżamie na dwór i poszłam do garażu, do taty.
Mój tata był stolarzem i miał obok domu, w garażu stolarnię. Robił tam dla mnie zabawki i figurki. Uwielbiałam patrzeć jak ze skupieniem rzeźbi w drewnie małe oczka i rączki.
Kiedy byłam trochę starsza nauczył mnie tego chociaż moja pierwsza figurka, która miała być słoniem, według taty wyszła jak niedźwiedź w spódniczce baletowej! Moim zdaniem wyrzeźbiłam wtedy mysz w fartuszku.
To w tym domu się wychowałam i w nim dorastałam. Moich wspomnień związanych z nim jest niezliczenie wiele. Wszystkie, nawet najmroźniejsze zimy okazywały się tu ciepłe, a w każde gorące lato znalazło się tu trochę ochłody. Jedzenie zawsze było pyszne - czy to śniadanie czy kolacja! A najważniejsze wspomnienia w tym domu są związane z moją ukochaną rodziną.
