Odpowiedź :
Odpowiedź:
Kazimierz Przerwa-Tetmajer w swojej twórczości przedstawia dekadenckie nastroje. Skrajny pesymizm, brak wiary w sens życia i jakiegokolwiek działania, te cechy możemy łatwo dostrzec w twórczości tego poety schyłku XIX i początku XX wieku. Jednym z najważniejszych wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera jest "Koniec wieku XIX". Utwór ten jest manifestem pokolenia modernistów. Przedstawia on sylwetkę człowieka - dekadenty, który jest bezsilny wobec nieszczęść. O pesymizmie utworu świadczy fragment "...Ale czyż mrówka wrzucona na szyny może walczyć z pociągiem nadchodzącym w pędzie?" Według Tetmajera dotychczasowe idee życiowe okazały się bezwartościowe. Przykładem kryzysu wcześniejszych ideii jest wiersz "Nie wierzę w nic", będący deklaracją samego poety, który "... nie wierzy w nic, nie pragnie niczego na świecie, ma wstręt do wszelkich czynów i drwi z wszelkich zapałów". Poeta szuka sposobów oderwania się od beznadziejnej rzeczywistości poprzez sztukę, naturę, nirwanę i miłość. "Evviva l'arte" zawiera akcenty krytyki pod adresem społeczeństwa, w którym pogoń za dobrobytem i za pieniądzem przesłania ludzkie potrzeby. W takim świecie artysta przymiera głodem, a jego życie jest "splunięcia warte". "Nirwana" oznacza stan, który następuje po zupełnym wyzbyciu się woli życia. Takie uczucia Kazimierz Przerwa-Tetmajer wyraża w ?"Hymnie do Nirwany". Jest to modlitwa błagalna o stan bezczucia, który ma oderwać poetę od ziemskiego zła, powszechnej miernoty od konieczności myślenia i patrzenia na świat, w którym "ludzka podłość kałem w źrenice bryzga".Kolejną rzeczą, która pozwalała poecie oderwać się od rzeczywistości była przyroda, zwłaszcza górska. Tetmajer dużo czasu spędzał w górach. ?"Melodia mgieł nocnych" opisuje mgłę. Poeta przedstawia ją za pomocą wyrazów dźwiękonaśladowczych. Środki artystyczne oddziaływują na wszystkie zmysły. Jest to synteza sztuki, która jest typowa dla impresjonizmu.
