1.
Autor przywołuje postać Juliusza Słowackiego i Artura Grottgera, ponieważ miał na celu potwierdzenie, że nawet dla największych polskich twórców romantyzmu Dante był inspiracją.
Zadanie 2.
Autor tekstu ocenia twórczość Dantego niebywale wysoko i uważa ją za znakomitą, ponieważ Alighieri zostaje porównany do Szekspira. Uważa, że posiada on zdolność do splatania polityki i duchowości. Umiejętność ta stała się dla twórców polskiego romantyzmu wzorem, który pozwalał realizować założenia sztuki, jak również oddziaływać na naród.
Zadanie 3.
Elementem wspólnym, który łączy zarówno dzieło Dantego i Krasińskiego jest motyw wędrówki przez piekło. Polski twórca romantyczny przetworzył dantejską koncepcję, poprzez umieszczenie piekła na ziemi, bo dla niego to świat był miejscem walki dobra ze złem.
Zadanie 4.
Dwa argumenty którymi uzasadniam twierdzenie, że „Boska komedia” Dantego nie miała wpływu na genezę „Nie-boskiej komedii” to, że Krasiński zdołał dostrzec, podobieństwo między dziełem Dantego, a swoim dopiero w momencie, gdy napisał swój dramat. Z kolei przemyślana inspiracja Zygmunta Krasińskiego włoskim twórcą nastąpiła dopiero po tym, jak powstała „Nie-boska komedia”
Zadanie 5.
W zdaniu tym użytym środkiem językowym jest porównanie, czyli figura retoryczna złożona z dwóch członów, które połączone są wyrazem porównawczym, np. jak, niby, niż, pokazującym podobieństwo pewnych zjawisk lub przedmiotów.
Zadanie 6.
Rewolucjoniści są nazywani przez Juliusza Kleinera „ludzmi nowymi”. Grupę tę stanowią w większości chłopi, robotnicy oraz rzemieślnicy, którym nie odpowiada obecny podział wartości i panujące stosunki społeczne.
Zadanie 7.
Wędrówka hrabiego Henryka przypomina wędrówkę przez kręgi piekła, gdyż ludzie z „Nie-boskiej komedii” opowiadają się za nieograniczoną wolnością, jednocześnie zaprzeczając wszelkim wartościom, tradycjom, a nawet normom moralnym. Dodatkowo bohater widzi świat, który jest zniszczony i panuje w nim nieład.
Zadanie 8.
Obaj tworcy nawiązują do dzieła Dantego. Jednak różnicę między utworami Krasińskiego i Słowackiego, na którą zwraca uwagę Juliusz Kleiner stanowi to, że w dziele pierwszego z wymienionych polskich twórców wspomnieniem ”Boskiej Komedii” jest tytuł. Natomiast tekst drugiego z nich w całości nasuwa skojarzenia z włoskim twórcą.
