Odpowiedź :
Uchwalono ją przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 10 grudnia 1948 r. w Paryżu. Na jej uchwalenie miały wpływ wydarzenia II wojny światowej, kiedy na jaw wyszły nazistowskie zbrodnie Niemiec. Uznano wtedy, że Karta Narodów Zjednoczonych tylko ogólnie formułuje prawa człowieka, więc w San Francisco na konferencji wysunięto propozycję utworzenia karty praw człowieka. Prace rozpoczęły się w 1945 r., a główną rolę w tworzeniu Deklaracji odegrali Kanadyjczyk John Peters Humphrey, Francuz Rene Cassin, Eleanor Roosevelt, Libańczyk Charles Malik oraz Chińczyk Peng-Chun Chang. Deklarację przyjęto bez sprzeciwu, na 58 państw członkowskich ONZ tylko 8 wstrzymało się od głosu. Były to: RPA, Arabia Saudyjska, ZSRR, Ukraina, Białoruś, Polska i Jugosławia. Polska odmówiła zgody na pojęcie powszechności praw człowieka w rozumieniu Deklaracji. Jemen i Honduras w ogóle nie wzięły udziału w głosowaniu.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka rozpoczyna się Preambułą.
Preambuła to wstęp do aktu prawnego, zwykle o istotnym znaczeniu politycznym, opisujący okoliczności wydania aktu oraz określający cele, jakim powinien on służyć.
Po niej występuje 30 artykułów, pierwsze trzy artykuły poświęcone są wolności, równości i braterstwu – zasadom uznanym już przez Wielką Rewolucję Francuską.
