Syzyf był królem Koryntu oraz ludzkim ulubieńcem bogów. Często zapraszany na olimpijskie uczty, podczas których spożywał nektar i ambrozję, miał okazję przysłuchiwać się rozmowom bogów. Po jednej z takich biesiad, wyprawił swoją własną, dla ludzi, podczas której poczęstował ich skradzionymi przysmakami oraz rozpowiedział boską plotkę. Skierował w ten sposób na siebie gniew Zeusa. Ten postanowił posłać do niego bożka śmierci Tanatosa. Sprytny Syzyf jednak uwięził go, tym samym powstrzymując śmierć wielu ludzi. Do Syzyfa posłano Aresa, który poza uwolnieniem bożka, zabił Syzyfa. Wcześniej jednak nakazał żonie, by nie chowała jego zwłok oraz nie dawała mu obola, aby jego dusza nie mogła dostać się do Hadesu. Dusza Syzyfa błąkała się i użalała nad swoim losem, aż postanowiono przywrócić go do żywych, aby ukarał żonę i wrócił do podziemia. Syzyf jednak nie wrócił i niedługo o nim zapomniano. Przypomniał sobie o nim jednak Tanatos i posłał go ponownie do Hadesu. Karą Syzyfa za jego czyny miało być wtaczanie ciężkiego głazu na wysoką i stromą górę. Po wykonaniu zadania miał on powrócić do żywych. Jednak za każdym razem tuż pod samym szczytem kamień staczał się na sam dół.
