Odpowiedź:
Polityka Niemiec wobec narodu żydowskiego.
Prześladowania Żydów rozpoczęły się w Niemczech wraz z dojściem do władzy nazistów. Po wybuchu wojny kontynuowano je w państwach okupowanych przez III Rzeszę. Pierwszym posunięciem niemieckich władz okupacyjnych było wprowadzenie obowiązku noszenia przez Żydów opasek z gwiazdą Dawida, a następnie izolowanie ich w wyznaczonych dzielnicach zwanych gettami. Największe getta na ziemiach polskich istniały w Warszawie, Krakowie, Łodzi i Białymstoku. Otoczone były murem oraz drutem kolczastym, za opuszczenie terenu getta groziła Żydom kara śmierci. Ciasnota, głód, wyniszczająca praca oraz wybuchające epidemie powodowały szybką śmierć mieszkańców getta.
Podjęcie przez Adolfa Hitlera w styczniu 1942 r. decyzji o "ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej" (Endlösung) zapoczątkowało najtragiczniejszy okres w dziejach narodu żydowskiego. Akcja eksterminacji prowadzona w w latach 1942 - 1943, polegała na wywożeniu Żydów z całej okupowanej Europy i państw satelickich III Rzeszy do obozów zagłady, gdzie mordowano ich przy pomocy gazu - cyklonu B oraz spalin samochodowych. Dokonywano tego m.in. na terenie obozów: w Auschwitz - Birkenau, Treblince, Bełżcu, Chełmie nad Nerem i Sobiborze.
Żydom odbierano ich własność, wprowadzono wobec nich przymus pracy, ograniczono możliwość swobodnego poruszania się, izolując ich w gettach. Celowo wyniszczano ich za pomocą głodu i niewolniczej pracy. Ogółem w czasie II wojny światowej Niemcy zamordowali ok. 6 mln Żydów, czyli przeszło 2/3 ich populacji w Europie. Ok. 3 mln ofiar stanowili polscy Żydzi.
