Odpowiedź:
ama Konstytucja reguluje dwa istotne aspekty niezawisłości RPO – jego immunitet (art. 211) i zakres obowiązującej go zasady incompatibilitas ( art. 209 ust. 2). Statuując zasadę niezależności od innych organów państwowych, równocześnie podkreśla szczególne związki RPO z parlamentem, nie tylko ustanawiając zasadę odpowiedzialności RPO jedynie przed Sejmem, ale też ustanawiając w art. 212 obowiązek RPO do corocznego informowania Sejmu i Senatu o swojej działalności oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela. Należy tu jednak podkreślić, że "nie sposób jednak, na podstawie którejkolwiek regulacji, domniemywać jakiegokolwiek konstytucyjnego podporządkowania Rzecznika Sejmowi. (…) brak organizacyjnej podległości wyklucza możliwość wydawania przez organ Sejmu aktów prawa wewnętrznie obowiązującego, mających wiązać Rzecznika" (wyr. TK z 19.10.2010 r., K 35/10, OTK-A 2010, Nr 8, poz. 77) . Dotyczy to zwłaszcza statutu Biura RPO.
Konstytucja ustanawiając zasadę odpowiedzialności RPO jedynie przed Sejmem, przekazuje tym samym tej izbie wyłączną kompetencję do odwołania RPO, nie określając bliżej szczegółów i pozostawiając tę kompetencję do regulacji ustawodawcy. Sejm może to uczynić więc w przypadkach określonych w RPOU. Są to: zrzeczenie się wykonywania obowiązków, trwała niezdolność do wykonywania obowiązków na skutek choroby, ułomności lub upadku sił – stwierdzonych orzeczeniem lekarskim, złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, co stwierdzone zostało prawomocnym orzeczeniem sądu, sprzeniewierzenie się złożonemu ślubowaniu
Wyjaśnienie: