Wyjaśnienie:
Pod koniec XIX wieku organizacje kobiece zaczęły coraz głośniej domagać się przyznania kobietom praw wyborczych. Najbardziej aktywne były kobiety w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, gdyż demokratyczny ustrój w obu państwach pozwalał aktywnie występować o swoje prawa. Kobiety, które najgłośniej dopominały się praw wyborczych, nazywane były sufrażystkami. Żądały przede wszystkim biernego (prawo kandydowania) i czynnego (prawo głosowania) prawa wyborczego.
Pierwszym obszarem, gdzie kobiety uzyskały prawo uczestnictwa w wyborach była wyspa Man, która jest terytorium zależnym od Wielkiej Brytanii. Kobiety mają tam prawa wyborcze już od 1881 roku. Następnie podobne prawa, aczkolwiek tylko w zakresie czynnego prawa wyborczego, uzyskały kobiety w Nowej Zelandii w 1893 roku. Pierwszym niezależnym państwem, w którym kobiety uzyskały pełnię praw wyborczych, była Australia. Takie prawo uzyskały w 1902 roku, czyli rok po tym jak powstał Związek Australijski.
Z kolei pierwszym państwem w Europie, gdzie kobiety mogły brać udział w wyborach była Finlandia, która w 1906 roku wprowadziła stosowne prawo.
Wielka Wojna a rola kobiet
Sufrażystki domagające się praw wyborczych dla kobiet
I wojna światowa spowodowała zmianę stosunków społecznych. Gdy miliony mężczyzn walczyły na froncie Wielkiej Wojny, kobiety zaczęły przejmować ich rolę w gospodarce. Zaczęły pracować w transporcie, przemyśle i usługach. W ten sposób z jednej strony pracowały, by wyżywić rodzinę, z drugiej gospodarka potrzebowała ogromnej ilości siły roboczej. Te dwa czynniki łącznie spowodowały, że kobiety zaczęły zyskiwać niezależność finansową. Do I wojny światowej zdecydowanie przeważał model, gdy mężczyzna musiał zarobić na rodzinę, a kobieta zajmowała się domem i dziećmi. Zmiana tego modelu zwiększyła również presję na zrównanie kobiet i mężczyzn w życiu politycznym.
Pierwsza duża fala przyznania kobietom praw wyborczych przypadła na rok 1917, gdy prawa uzyskały kobiety w: Kanadzie (w pełni 1919 rok), Holandii (w pełni 1919 rok), Rosji, Łotwie, Estonii i Urugwaju (w pełni 1927 rok). Druga fala ustawodawstwa równościowego miała miejsce rok później. Wówczas prawa wyborcze uzyskały kobiety w: Azerbejdżanie, Polsce, Niemczech, Litwie, Austrii, Wielkiej Brytanii (w pełni w 1928 rok) i Kirgistanie.
Zatem Polki stosunkowo szybko uzyskały pełnię praw wyborczych. Amerykanki musiały poczekać do 1920 roku, gdy została wprowadzona 19. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych:
„Obywatele Stanów Zjednoczonych nie mogą być pozbawieni prawa wyborczego ani też prawo to nie może być ograniczone przez Stany Zjednoczone, ani przez żaden stan z powodu płci. Kongres będzie miał prawo wprowadzenia tego artykułu w życie drogą właściwego ustawodawstwa.
Były traktowane jak własności mężczyzn.
Z biegiem lat przestały tolerować swoją rolę „kur domowych”.
Od początku dziejów
Począwszy od starożytności, przez średniowiecze, a kończąc na renesansie kobiety miały mniej praw, a nawet można powiedzieć - nie miały ich w ogóle. Nie mogły brać udziału w wyborach - chociaż były pełnoprawnymi obywatelkami, nie mogły się uczyć - chociaż ich umysły ani trochę nie ustępowały mężczyznom, nawet nie mogły wybierać sobie mężów - decydowali za nie rodzice. Aż w końcu przyszła pora położyć kres przyjemnemu życiu mężczyzn.
Liczę na najj<3