Henryka Sienkiewicza „Quo vadis” jest dziełem sztuki literackiej. Już w 1905 roku doceniła utwór szwedzka akademia nauk przyznając pisarzowi nagrodę Nobla.
"Quo Vadis" to kolejna powieść H. Sienkiewicza o tematyce historycznej, którą chciałbym w niniejszej pracy zaprezentować. Skrótowo można by powiedzieć, że głównym wątkiem utworu są dzieje rodzącego się i rozkwitającego uczucia Winicjusza i Ligii, poganina i chrześcijanki, na tle starożytnego Rzymu za panowania Nerona, którym owładnęło prześladowanie pierwszych chrześcijan. Wydarzenia rozgrywają się w mieście, którego władca jest bezlitosny, gwałtowny i po części szalony. Motyw gnębienia chrześcijan i romans owej dwójki bohaterów są ze sobą wzajemnie splecione przez fakt, że rodzina Ligii przyjęła chrześcijaństwo a Winicjusz jest rzymskim patrycjuszem, praktykującym poganinem, dlatego ich zakazana miłość doskonale wtapia się w całą problematykę powieści.
Pierwszym argumentem potwierdzającym tezę jest doskonała kreacja psychologiczna bohaterów. Jednym z przykładów jest Winicjusz. Jest on postacią ciekawą i zakochana w Ligii. Ich miłość ogłoszona została na arenie przez Winicjusza po tym jak Ursus skręcił kark turowi germańskiemu i uratował Ligię.
Przystojny Winicjusz pod wpływem zauroczenia piękną dziewczynę zaczyna przechodzić wewnętrzną metamorfozę. Do przemian popycha go silne uczucie i przywiązanie do Ligii, ale jego odnowa wymagała także wielkiej pokory, wytrwałości i cierpienia. Całe jego duchowe przeobrażenie na, wskutek, którego rezygnuje ze swojego dotychczasowego sposobu życia: lekkiego, pełnego przyjemności, uczt zakrapianych winem i umilanych erotycznymi figlami, wieńczy odrzucenie wcześniej wyznawanych bóstw i przyjęcie wiary chrześcijańskiej.
