Główny bohater w rozmowie z przyjacielem, opowiada o swoim niedawnym ożenku. Opisując żonę wśród zalet wymienia najpierw wsie, jakie wniosła do posagu, a dopiero w dalszej kolejności mówi o urodzie i rozumie. Piotr przyznaje, że dla posagu zgadza się na bezsensowne życzenia żony, paradoksalnie trwoniąc swój majątek. Wszystko to robi wbrew sobie, wiedząc, iż sprzeciw może zakończyć się rozwodem i stratą szansy na posiadanie czterech wsi, ponieważ przed ślubem spisał z przyszłą małżonką intercyzę. Zgadza się zatem na szereg zmian w domu i huczne przyjęcie dla gości.
Pokaz fajerwerków zamiast uświetnić imprezę powoduje pożar stodoły, jednak nikogo to nie interesuje. Bohater sam gasi ogień i wraca do wyśmiewających się z niego gości. Między małżonkami dochodzi do wymiany zdań i ostatecznie wracają do miasta, gdzie prowadzą życie pełne zbytków. Piotr nie widzi dla siebie innego wyjścia, jak tylko bierna postawa
Pokaz fajerwerków zamiast uświetnić imprezę powoduje pożar stodoły, jednak nikogo to nie interesuje. Bohater sam gasi ogień i wraca do wyśmiewających się z niego gości. Między małżonkami dochodzi do wymiany zdań i ostatecznie wracają do miasta, gdzie prowadzą życie pełne zbytków. Piotr nie widzi dla siebie innego wyjścia, jak tylko bierna postawa
Pokaż fajerwerków zamiast uświetnić imprezę powoduje pożar stodoły, jednak nikogo to nie interesuje. Bohater sam gasi ogień i wraca do wyśmiewających się z niego gości. Między małżonkami dochodzi do wymiany zdań i ostatecznie wracają do miasta, gdzie prowadzą życie pełne zbytków. Piotr nie widzi dla siebie innego wyjścia, jak tylko bierna postawa
Pokaz fajerwerków zamiast uświetnić imprezę powoduje pożar stodoły, jednak nikogo to nie interesuje. Bohater sam gasi ogień i wraca do wyśmiewających się z niego gości. Między małżonkami dochodzi do wymiany zdań i ostatecznie wracają do miasta, gdzie prowadzą życie pełne zbytków. Piotr nie widzi dla siebie innego wyjścia, jak tylko bierna postawa. Nie wiem czy pomogłam