W społeczeństwie polskim istnieją podziały, co blokuje możliwość realizacji wielu ważnych narodowych przedsięwzięć.
Słowa Wysockiego, bohatera cz. III „Dziadów“ Adama Mickiewicza: „Nasz naród jest jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;“ są oceną polskiego społeczeństwa, pokazują jego podział. Polski naród jest niczym lawa, z pozoru zimny, twardy i suchy, czyli złożony z ludzi niezainteresowanych losem Ojczyzny, zdrajców, karierowiczów, podążających za własnym interesem, ale pod tą skorupą kryją się prawdziwi patrioci, z sercem wypełnionym „wewnętrznym ogniem”, którego nawet sto lat niewoli nie jest w stanie ostudzić.
Podobną ocenę polskiego społeczeństwa zawarł w wierszu „Grób Agamemnna" Juliusz Słowacki. Polska szlachta nazwana przez poetę „czerebem rubasznym“, cechuje sie pychą, tchórzostwem, brakiem wyższch wartości, prywatą. Są też Polacy mający „duszę anielską“ , wyznający postępowe, demokratyczne idee, mogący zrzucić „koszulę Dejanniry" czyli wpływ szlachty na dzieje Polski, przyczyniając się do odzyskania wolności
Wacław Potocki w „Zbytkach polskich“ czy „Nierządem Polska stoi“ mówi upadku wartości narodu polskiego. Polacy nie zważają na losy ojczyzny, skupiają się wyłącznie na polepszeniu swojego życia. Nie wykazują najmniejszej troski o swój kraj.
Także Ignacy Krasicki w satyrze „Świat zepsuty“ ukazał polskie społeczeństwo, które jest „zepsute“, swoją postawą prowadzące do upadku Rzeczpospolitej. Nie posiada ono jakichkolwiek cnót, dla niego nie liczy się dobro państwa ale prywata. Poeta rozpaczliwie pyta: “Gdzieżeś, cnoto? gdzieś, prawdo? gdzieście się podziały?”.
"Zbytki polskie" oraz "Nierządem Polska stoi" Wacława Potockiego, są przykładem upadku wartości narodu polskiego.
