Po uszkodzeniu tkanki i wniknięciu bakterii do rany w organizmie pojawia się stan zapalny. Jego objawy mają początkowo charakter miejscowy: w okolicy zranienia pojawia się zaczerwienienie, obrzęk oraz ból. Reakcja zapalna rozpoczyna się od uwolnienia cytokin prozapalnych przez pobudzenie makrofagów. Cytokiny powodują wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych, co ułatwia migrację np. granulocytów do miejsca zakażenia, a także powodują wzrost temperatury ciała. Kiedy granulocyty znajdą się już w miejscu zakażenia, mogą one wraz z makrofagami pochłonąć (sfagocytować) bakterie. Makrofagi po strawieniu antygenu działają jako komórki prezentujące antygen limfocytom T. Kiedy limfocyty T rozpoznają antygen jako obcy dochodzi do szybkiego namnażania się limfocytów B i wytworzenia przez nie przeciwciał przeciwko antygenom, które wniknęły do organizmu. Toczący się w organizmie proces zapalny w obrębie węzłów chłonnych prowadzi do ich powiększenia. Po zwalczeniu infekcji dochodzi do pojawienia się cytokin przeciwzapalnych, które biorą udział w procesie odbudowy tkanek po infekcji.
