Odpowiedź:
Podmiot liryczny tego wiersza jest introwertykiem, który stroni od towarzystwa ludzi, sądząc że oni i tak nie zrozumieją jego wewnętrznej istoty. Postanawia on zatem przedstawić to, kim naprawdę jest, swe najgłębsze i najprawdziwsze ja, wyłącznie Bogu. To daje nam podstawę do twierdzenia, że czuje się on jednostką wybraną spośród ogółu, niepospolitą, dla której wysłuchania Bóg chętnie i z ciekawością przychyli ucho. To wrażenie potęguje dodatkowo następujące wypowiedzi pomiotu lirycznego: "Dla mnie na zachodzie rozlałeś tęczę blasków promienistą", "Przede mną gasisz w lazurowej wodzie gwiazdę ognistą" itp. Trudno o większe zarozumialstwo i zadufanie w sobie.
