Psalm 100 jest psalmem pochwalnym. W utworze podmiot liryczny wzywa wszystkie stworzenia ziemskie do chwały i uwielbienia Boga, który jest Panem wszystkich istot żywych i pragnie naszego dobra:
,,Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, służcie Panu z weselem, (…) albowiem dobry jest Pan, łaska Jego trwa na wieki”.
Bóg jest nieskończenie łaskawy i miłosierny, dlatego psalmista nawołuje do dziękczynienia Bogu za Jego niezmierną dobroć i podkreśla Jego nadrzędną rolę wobec ludzi: ,,On sam nas stworzył, my Jego własnością”.
Pan jest dobrocią, miłosierną miłością i wiernością. Są to cechy, które charakteryzują też przymierze Boga z Jego ludem, określając więź, która nigdy się nie zerwie i trwać będzie wiecznie , pomimo ludzkich grzechów, buntów i niewierności.
Psalm 130 jest wyznaniem grzesznika, który błaga Boga o wybaczenie i opiekę: „O Panie, słuchaj mojego głosu”. Podmiot liryczny utworu wie, że popełnił grzech, że zawinił wobec Bga, ale także wierzy w Jego miłosierdzie i w to, że nie pozwoli mu zginąć. Pokłada w Bogu swoją ufność, co wyraża słówami :„Nadzieję żywi moja dusza”.
Bóg nie odtrąca żadnego człowieka, gdyż każdy jest grzeszny, nie ma człowieka czystego,dlatego na retoryczne pytanie: „Któż się ostoi” , ukryje przed grzechem odpowiedź brzmi: nikt.
Każdy grzesznik może naprawić swoje błądy dzięki miłości Boga, wskazującego drogę, którą należy podążać do życia wiecznego. Dlatego ludzie powinni wspólnie modlić się do Stwórcy i oddawać mu cześć.
Już z samego tytułu psalmu „Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu” odczytujemy, że potrzebujący pomocy człowiek zwraca się do Boga i tylko w nim upatruje ukojenie i możliwości odkupienia swoich win.
W obu psalmów wyłania się Bóg, który jest: dobry, gdyż jako Pan wszystkich istot żywych pragnie naszego dobra; nieskończenie łaskawy i miłosierny; wierny; nieodtrąca żadnego człowieka, wybaczjąc grzechy.
Obraz Boga wyłania się także w innych tekstach. Na przykład w „Bogurodzicy“ Wszechmocny Bóg choć jest „niedostępny“ dla zwykłych ludzi rozdaje wiernym łaski o które zwracają się do Niego za pośrednictwem Matki Bożej i Jego Syna oraz świętych.
Z kolei w „Legendzie o św. Aleksym“ Bóg ukazany jest jako idea, dla której tytułowy bohater poświęca całe swoje życie. Jako asceta Aleksy zrezygnował z wszystkich doczesnych dóbr, aby oddawać cześć Stwórcy. Gdy święty umarł zaczęły dziać się zadziwiające wydarzenia, które świadczą o wielkiej mocy Boga. Z ciała Aleksego wydobywała się przecudna woń, która miała uzdrawiającą moc.
Natomiast „Pieśń o Rolandzie“ przedstawia Boga jako opiekuna rycerzy. Za swoją wiarę i walkę w imię Pana Roland w momencie śmierci zostaje wniebowzięty przez anioły.
W hymnie „Czego chcesz od nas, Panie“ Jana Kochanowskiego Bóg ukazany jest jako kreator, wspaniały architekt, który obdarzył człowieka pięknym światem.
!!!SKOPIOWALEM!!! MOZE SIE PRZYDA MOZE NIE ;(