Dzieci w "Dziadach cz. ll" czuły się nieszczęśliwie, ponieważ nigdy w życiu nie zaznały goryczy, cierpienia ani smutku i brama dla nich do nieba była zamknięta, więc jako duchy były skazane na nudę i trwogę. Dlatego są nieszczęśliwe, same mówią "zbytkiem słodyczy na ziemi".
