Odpowiedź :
Odpowiedź:
1. W zależności od głębokości oparzenia dzielimy na:
Oparzenie I stopnia
Obejmuje naskórek, a jego objawami klinicznymi są zaczerwienienie skóry i niewielki obrzęk. Zmiany są silnie bolesne. Po 2-3 dniach zmianom skórnym towarzyszy silne swędzenie. Oparzenia te goją się szybko, w ciągu kilku dni. Powstają najczęściej na skutek krótkotrwałego działania pary wodnej, niezbyt gorącej wody lub w wyniku przedłużonej ekspozycji na słońce.
Oparzenie II stopnia
Dzielimy je na oparzenia powierzchowne i głębokie.
- oparzenie II stopnia powierzchowne (II a) – obejmuje naskórek i część skóry właściwej. W obrazie klinicznym tego oparzenia, oprócz zaczerwienienia i obrzęku, pojawiają się pęcherze wypełnione surowiczym płynem. Pokrywę pęcherzy tworzy martwy naskórek, który unosi się do góry pod wpływem gromadzącego się pod nim płynu tkankowego. Tym oparzeniom towarzyszy silna bolesność. Oparzenie to goi się w ciągu 10-21 dni. Do powstania oparzenia IIa dochodzi zwykle po oblaniu powierzchni skóry wrzątkiem, gorącym olejem lub po kontakcie skóry z parą wodną.
- oparzenie II stopnia głębokie (II b) – obejmuje naskórek i pełną grubość skory właściwej. W obrazie tego oparzenia stwierdza się biało zabarwioną skórę z czerwonymi punktami w okolicy mieszków włosowych. Dochodzi do uszkodzenia zakończeń nerwowych co zmniejsza bolesność. Oparzenie to goi się w ciągu kilku tygodni.
Oparzenie III stopnia
Obejmuje całą grubość skóry właściwej z naczyniami, nerwami skórnymi i podskórną tkanką tłuszczową. Skóra ma zabarwienie perłowo-białe lub brunatne, jest twarda i wysuszona. Bolesność jest nieznaczna. Z okolicy objętej oparzeniem można łatwo usunąć włosy. Oparzenie to goi się bardzo długo i na ogół wymaga przeszczepu skóry.
Oparzenie IV stopnia
Obejmuje jeszcze niżej położone tkanki tj. mięśnie, ścięgna, kości. W najcięższych przypadkach występuje zwęglenie oparzonej części ciała. Bolesność jest nieznaczna [1,5].
2. a) Pierwsza pomoc przy oparzeniach termicznych
Ranę schładzaj wodą – przez 15 minut okolice oparzenia polewaj wodą o temperaturze 15–20°C (niebezpośrednio, powyżej rany oparzeniowej, z wysokości kilkunastu centymetrów). Ranę zabezpiecz opatrunkiem sterylnym. Usuń odzież i biżuterię z oparzonych kończyn.
b) Pierwsza pomoc przy oparzeniach chemicznych
Jak najszybciej usunąć skażoną odzież osoby poszkodowanej oraz umieścić ubrania w plastikowym worku i niezwłocznie rozpocząć płukanie poparzonego obszaru letnią wodą, przez min. 30 minut. Wyjątek stanowi wapno niegaszone, które wchodzi w reakcję z wodą – należy je usunąć na sucho, a następnie przemywać wodą.
Po zakończeniu płukania, poparzoną cześć ciała powinniśmy osłonić sterylnym onkiem oraz patruprzetransportować poszkodowanego do szpitala.
c) Pierwsza pomoc przy porażeniu prądem elektryczym
W tym przypadku pierwsza pomoc ograniczać się będzie do odłączenia źródła energii elektrycznej oraz wezwania pogotowia ratunkowego. W sytuacji stwierdzenia nagłego zatrzymania krążenia u poszkodowanego, należy niezwłocznie rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową oraz postarać się o dostarczenie defibrylatora AED, jeśli tylko istnieje taka możliwość.
4. Hipowolemia to zaburzenie funkcjonowania układu naczyniowo- sercowego, które wynika z nagłego obniżenia poziomu krwi, osocza oraz innych płynów pozakomórkowych w naczyniach krwionośnych. Jak działa ten mechanizm? Niedostatecznie wypełnione naczynia krwionośne nie dostarczają do serca odpowiedniej ilości krwi, przez co nie może ono poprawnie pracować. Wstrząs hipowolemiczny jest stanem zagrożenia życia. Jego konsekwencją jest niedotlenienie narządów w organizmie człowieka, co zaburza ich pracę oraz wydolność. Jeśli osoba będąca we wstrząsie nie otrzyma specjalistycznej pomocy w jak najkrótszym czasie, może umrzeć.
Hipowolemia wymaga szybkiego i specjalistycznego leczenia. Gdy mamy do czynienia z krwotokiem zewnętrznym, pierwsza pomoc opiera się na jego zatamowaniu oraz dostatecznym nawodnieniu organizmu.
Z kolei przy krwotoku wewnętrznym pierwszy etap ratowania życia polega na uzupełnieniu objętości krwi w naczyniach krwionośnych poprzez przetoczenie płynów fizjologicznych. W drugiej kolejności jeśli jest taka potrzeba wykwalifikowany personel podaje pacjentowi środki wpływające na poprawę pracy układu krwionośnego – naczyń krwionośnych oraz serca. Są to głównie aminy katecholowe, które mają bardzo szybkie i efektywne działanie. Kolejnym etapem jest podanie tlenu, aby zwiększyć jego stężenie w tkankach. Co jest najważniejsze w postępowaniu ratowniczym przy wstrząsie hipowolemicznym? Aby jednocześnie zapobiegać postępowaniu wstrząsu oraz szukać bezpośredniej przyczyny jego powstania. Przy urazach wewnętrznych ważne jest, aby zlokalizować źródło krwawienia w najkrótszym czasie i przywrócić poprawne krążenie. Hipowolemia leczona musi być poprzez wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, uzupełnienie płynów fizjologicznych oraz zlokalizowanie przyczyny jej powstania.
