Odpowiedź:
Oficer Wojska Polskiego, powstaniec listopadowy, ewangelik. Podczas Powstania Listopadowego był dowódcą baterii artylerii w reducie nr. 54 w czasie obrony Warszawy. Reduta została wysadzona w powietrze 6 września 1831 roku, a rzekomą śmierć Ordona opisał Adam Mickiewicz w wierszu „Reduta Ordona”. Podczas wybuchu Ordon został jedynie mocno poparzony.
Wcześniej podczas powstania walczył w bitwach pod Ostrołęką i Olszynką Grochowską. Odznaczony Orderem Virtuti Militari.
W latach 1848-1855 służył w armii sardyńskiej. Od 1860 służył w oddziałach Giuseppe Garibaldiego, następnie w armii włoskiej do 1867.
4 maja 1887 roku Juliusz Konstanty Ordon popełnił samobójstwo, w chwili śmierci miał 77 lat. Jego zwłoki zostały sprowadzone do Lwowa gdzie je spalono zgodnie z jego ostatnią wolą, a prochy uroczyście pochowano na Cmentarzu Łyczakowskim, w Alei Zasłużonych. Wcześniej władze rosyjskie nie zezwoliły na pochówek w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Wyjaśnienie: