Bóg chciał doświadczyć Hioba, dlatego dopuścił, aby zły duch zesłał na niego liczne cierpienia. Został pozbawiony majątku, Stracił dzieci, zachorował na trąd. On jednak, mimo namowy znajomych i bliskich, nie odwrócił się od Boga i pozostał mu wierny. Padł na twarz, pokłonił się panu i rzekł: „dał Pan i zabrał Pan”, po czym dodał „Niech imię pańskie będzie błogosławione”. Chory i opuszczony Hiob nadał trwał mocno w swej prawości, pozostając wierny swemu Bogu. Gdy usłyszał gderanie żony, odrzekł jej: „Dobro przyjęliśmy z ręki Boga, czemu więc zła przyjąć nie możemy”? Wiedział dobrze, że Bóg ma swoje plany względem każdego człowieka, które powinno się przyjąć z pokorą.
W księdze Hioba pojawia się motyw sensu życia oraz przemijania. Życie w biblii zatacza pewnego rodzaju koło. Człowiek otrzymał życie od Boga, Bóg jest sensem życia, życie bez Boga nie ma sensu. Najważniejszą wartością staje się stwórca. Odstępowanie od wiary w niego jest odstępowaniem od sensu życia oraz jego zagubieniem.
Jest to potwierdzenie prawdy, jak bardzo Bogu zależy na życiu człowieka. Jego sensem ma być odkrywanie stwórcy we wszystkim, co otacza człowieka, czego doświadcza, do czego dąży i o co walczy. Bóg sam wskazuje drogę, trzeba jedynie chcieć nią kroczyć. Nie jest ona łatwa, ale jedyna z możliwych, jeśli ktoś chce odnaleźć prawdziwy sens naszego życia i zrozumieć, po co człowiek żyje.
Biblia to księga pełna refleksji. W Nowym Testamencie Jezus Chrystus powtarza, że Bóg jest jedynym dopełnieniem ludzkiej egzystencji. Bez niego nie byłoby nic ani nikogo. W imię Boga Jezus Chrystus umiera na krzyżu.
Praca autorstwa Filip S. z 1 LO Mielec (też mam taki temat, nie chce mi się zbytnio udowadniać, że praca jest moja)
