Erno Nemeczek był jedynakiem, synem ubogiego krawca. To chłopiec wątły, szczupły i nieśmiały. Miał delikatną, dziecięcą twarz i jasne włosy. Nieraz zdarzyło mu się rozpłakać.
Nemeczek miał jedenaście lat i jako najmłodszy członek grupy chłopców z Placu Broni przez wszystkich traktowany był z pewną wyższością. Jako jedyny miał stopień szeregowca i choć marzył o awansie, z radością i ochotą wypełniał wszystkie rozkazy. Jednocześnie należał do Związku Kitowców, gdzie pełnił funkcję sekretarza.
Nemeczek był odważny i ambitny. Zależało mu, by zasłużyć na wyższy stopień, dlatego zgłosił się na ochotnika do ważnej akcji w Ogrodzie Botanicznym. Potrafił dochować tajemnicy, to on był świadkiem zdrady Gereba, ale powiedział o tym tylko swojemu przywódcy. Był lojalny, nie bał się przeciwstawić silniejszemu przeciwnikowi. Za nic nie chciał wyrzec się swoich przyjaciół, wolał dać się wykąpać w stawie. Na propozycje przystania do czerwonych koszul hardo odpowiedział: „(…) wolę, żebyście mnie raczej utopili... niż żebym miał zostać zdrajcą”. Gerebowi potrafi w oczy powiedzieć, że uważa go za zdrajcę.