Major Płut i kapitan Ryków byli w „Panu Tadeuszu” przedstawicielami Moskali, prezentującymi w utworze zupełnie przeciwstawne sobie postawy.
Major Płut był dowódcą jednostki Rosjan. Miał polskie korzenie, jednak nienawidził Polaków. Był chciwy, przekupny i nie miał w życiu żadnych ideałów, poza pieniądzem. Arogancki i bezczelny wobec kobiet, ale również mściwy, na co dowodem jest osobista zemsta wobec szlachty za wyproszenie go z uczty, której dokonał podczas zajazdu. Mimo iż pozował na człowieka odważnego, tak naprawdę był wielkim tchórzem, który podczas bitwy uciekł w pokrzywy. Zginął z rąk Gerwazego.
Kapitan Nikita Nikitycz Ryków był zupełnym przeciwieństwem majora Płuta. Szanował Polaków i rozumiał pobudki, które kierowały nimi w walce o niepodległość, traktując ich jako równych sobie. Swój mundur żołnierski nosił z dumą i starał się solidnie wykonywać obowiązki wynikające z pełnionej funkcji, był odważny, ale sprawiedliwy. Polacy uważali go za człowieka poczciwego, a nawet przyjaciela.
Rola majora Płuta i kapitana Rykówa w „Panu Tadeuszu”
Obie opisane wyżej postacie miały stanowić w utworze przeciwwagę dwóch różnych postaw Rosjan. Wynikać to może z faktu, że Adam Mickiewicz sporo podróżował po Rosji, a co za tym idzie, poznał dobrze naród rosyjski i doskonale zdawał sobie sprawę z różnorodności charakterów jego przedstawicieli.
#SPJ2
