Noc z 18 na 19 lipca 64r.
Postanowiłem napisać wiersz o klęsce Rzymu. Jednak nie miałem pomysłu na rozpoczęcie mojego dzieła, wiec wyjechałem i zleciłem moim żołnierzom podpalenie miasta. Kiedy płomienie zbliżały się do mojego pałacu wróciłem, aby zwalczyć szkody wyrządzone przez ów kataklizm pomagając bezdomnym i głodnym, aby przekonać ich, że to chrześcijanie byli sprawcami tej tragedii, natomiast pomysł o prześladowaniu ich podsunęła mi moja żona Sabina Poppea. Lud uwierzył mi, a chrześcijan uznano za winnych, a ja skończyłem wiersz o upadku mojego cesarstwa.
