Odpowiedź :
Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Wizja Europy rysowana przez wielkie mocarstwa na Kongresie Wiedeńskim nie przewidywała wskrzeszenia niepodległego państwa polskiego. Wskutek starań Aleksandra I z dużej części Księstwa Warszawskiego utworzono Królestwo Polskie, które miało być połączone unią personalną z Rosją i któremu car obiecał nadać autonomię. Królestwo, zwane potocznie Kongresówką, obejmowało tereny o powierzchni ok. 130 tys. km 2 , jego stolicą była Warszawa, zamieszkane było przez ok. 3 mln mieszkańców. Pozostała część dawnej Rzeczpospolitej przypadła w udziale Austrii i Prusom.
Dla części społeczeństwa polskiego unia personalna z Rosją była powrotem do koncepcji stworzonych jeszcze pod koniec XVI wieku, natomiast dla dużej liczby patriotów postanowienia Kongresu Wiedeńskiego były uważane za IV rozbiór Polski. W Kongresówce zamieszkiwała największa liczba Polaków ( w porównaniu do pozostałych zaborów), dlatego też tam najszybciej doszło do wystąpień przeciwko panującym stosunkom (stopniowe ograniczanie obiecanej niezależności, wprowadzenie cenzury itp. ) początkowo na drodze legalnej, a w l. 1830- 1831 i 63-64 doszło do zbrojnych wybuchów. Sytuacja polityczna i ruchy narodowowyzwoleńcze na zachodzie Europy spowodowały podobne wystąpienia na obszarach zaboru austriackiego i pruskiego. Miały one mały zasięg i były krótkotrwałe, więc skoncentruję się przede wszystkim na najważniejszych i największych według mnie zrywach niepodległościowych- powstaniu listopadowym i styczniowym. Czy powstania miały sens, szansę powodzenia, czy były tylko spontanicznym ruchem wymierzonym przeciw uciskowi, który był z góry skazany na niepowodzenie? Ta kwestia nigdy nie została rozwiązana, do dziś trwają spory historyków na ten temat.
