Odpowiedź:
Wyjaśnienie:Wiek XIX zarówno dla Niemiec jak i dla Włoch przyniósł zjednoczenie, które było wyrazem ogólnoeuropejskich tendencji narodowowyzwoleńczych. Były to jednak dwie różne drogi, gdyż odmiennie kształtowały się stosunki gospodarcze i polityczne w obu państwach.
Na Półwyspie Apenińskim, w wyniku postanowień Kongresu Wiedeńskiego (1815), wprowadzono istotne zmiany. Z dominującego wpływu Austriaków tamtych terenów, stosunkowo dużą niezależnością cieszyło się królestwo Sardynii, nazywane również od głównej krainy geograficznej - Piemontem. Wojny z Francją i okupacja napoleońska zrodziły program niepodległej i zjednoczonej Italii. Sformułowali go około 1810 r. karbonariusze, zakonspirowana organizacja radykalnych grup inteligencji, mieszczaństwa i szlachty.
Rewolucja francuska i wojny napoleońskie wywarły także duży wpływ na sytuację wewnętrzną państw niemieckich. Spowodowały między innymi, rozwój liberalizmu i myśli narodowej - dwóch nurtów współtworzących ideę zjednoczenia Niemiec w I połowie XIX wieku. Liberalizm występował przeciwko przywróconym po 1815 r. w większości krajów niemieckich absolutystycznym systemom; na polu gospodarki natomiast postulował przyspieszenie industrializacji poprzez zniesienie ceł wewnętrznych i rozbudowę wspólnego rynku. Myśl narodowa - wzbogacona przez poezję i literaturę romantyczną - głosiła hasła zjednoczenia i odzyskania przez Niemcy dawnej świetności.
