Berliński ulubieniec
Dobra stara szybka kolej miejska. Jest tu od połowy XIX wieku. Długość tras jej sieci ma teraz 331,5 km. Szybka kolej miejska jedzie z Zachodu na Wschód przez śródmieście jako kolej miejska i jedzie zarówno od Krzyża Wschodniego (nazwa stacji przesiadkowej) jak też z Zachodniego Krzyża (nazwa stacji) dalej na Północ i Południe. W kierunku północno-południowym jedzie kolej miejska przez specjalnie dla niej wybudowany tunel. Kolej pierścieniowa zamyka centrum w dużym kole. Na łącznie piętnastu liniach jeżdzi w roku do pracy, w plener, na zwiedzanie miasta albo po prostu do domu w 400 milionów pasażerów. Berlińczycy znowu myślą chętnie o czerwono-żóltych staruszkach. Kursowały one do połowy lat dziewięćdziesiątych między parkiem Treptower a Ahrensfelde od Hellersdorf do Spandau. Za starymi pociągami tęsknią przede wszystkim graficiarze. Robią oni z czerwono-żółtych staruszków bardziej lub mniej udane Pop-Art-objekty.
