Pan Tomasz to główny bohater książki pt. „Katarynka”.
Z zawodu jest on adwokatem. Mieszkał na ulicy Miodowej
w Warszawie. To mężczyzna w podeszłym wieku.
Pan Tomasz miał rumianą twarz na której widniały siwe, ostro zakręcone wąsy.
Na ludzi patrzył swoimi siwymi, łagodnymi oczami. Miał szpakowate faworyty. Chodził pochylony, trzymając ręce w kieszeniach. Latem nosił ciemnogranatowe palto, popielate spodnie, a także połyskujące buty. W deszczowe dni dźwigał angielski parasol pod którym nosił wyszarzany cylinder.
Był zawsze głęboko zamyślony. Cechowała go wesołość, a także życzliwość do ludzi.
Zawsze był bardzo rozmowny. Z ludźmi rozmawiał na różne tematy.
Nie znosił katarynek. Zmieniło to się jednak, gdy do kamienicy pana Tomasz przybyła niewidoma dziewczynka. Pan Tomasz zauważył jak wielką radość sprawiają dziecku dźwięki płynące z tego instrumentu. Przełamał swoją niechęć do katarynek i pozwolił kataryniarzom grać pod oknem niewidomej dziewczynki.
Sam zainteresował się losem chorej dziewczynki i postanowił poszukać dla niej okulisty.
Uważam, że pan Tomasz jest bardzo dobrym człowiekiem. Świadczy o tym fakt, że postanowił poświęcić się i znosić fałszywe dźwięki katarynki tylko dlatego, że chciał sprawić przyjemność i umilić życie niewidomej dziewczynce. Podziwiam go za wyrozumiałość,
a także za chęć niesienia pomocy innym. W dzisiejszych czasach takich ludzi pewnie jest niewielu.
Bohaterem noweli B.Prusa pt.: „Katarynka” to Pan Tomasz, znany, warszawski, emerytowany adwokat. Jest człowiekiem samotnym w podeszłym wieku. Mieszka w Warszawie na ulicy Miodowej w przepięknie urządzonym domu z sześcioma pokojami. Uwielbia godzinami przesiadywać w swojej, bogatej w dzieła, galerii. Do tej pory nie udało mu się spotkać kobiety swego życia.
Ma rumianą twarz, szpakowate włosy i jasnoszare, łagodne oczy. Ubiera się bardzo elegancko, często ma przy sobie laskę lub angielski parasol. Zawsze trzyma się prosto i wolno spaceruje po ulicy uśmiechając się życzliwie do każdego. Pan Tomasz to człowiek bardzo spokojny i opanowany. Bardzo trudno wyprowadzić go z równowagi, raczej nie wdaje się w spory i kłótnie. Ma wielu przyjaciół i znajomych, których zaprasza do swojego domu na przyjęcia i koncerty muzyczne. Jest estetą, uwielbia piękno. Jedyna rzeczą, która denerwuje jego osobę to dźwięk katarynek. Fałszywe dźwięki tego instrumentu przyprawiają go o ból głowy. Jego stosunek do kataryniarzy zmienia się, gdy zauważa radość niewidomej dziewczynki tańczącej w rytm melodii. Nad jego egoizmem biorą górę dobroduszność i wrażliwość na cudze nieszczęście. Postanawia ze wszystkich sił pomóc niewidomemu dziecku.
Uważam, że Pan Tomasz to postać pozytywna. Jego zachowanie w stosunku do dziewczynki było bardzo szlachetne i godne naśladowania.
