Balladyna na początku książki jest pomocna i miła w stosunku do matki, trochę leniwa. Gdy zaś została żoną Kirkora przestała interesować się matką w podeszłym wieku. Obiecywała jej rzeczy, z których się nie wywiązywała. Momentem kulminacyjnym relacji Balladyny z matką jest uczta na zamku Kirkora, podczas której matka przychodzi do Balladyny z pretensjami, że nawet kromki chleba nie dostała. Wówczas główna bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego wypiera się matki i każe wyrzucić ją z zamku ( trwała wówczas burza). W wdowę uderzył piorun w wyniku czego straciła wzrok.