Odpowiedź:Jednym z pierwszych zadań Ligi Narodów wynikających z traktatów pokojowych było stworzenie systemu opieki mandatowej nad koloniami przejętymi od Niemiec oraz krajami odłączonymi od upadającego imperium. Problem ten był ważny, ponieważ dotyczył terytoriów o obszarze prawie 3 mln km kwadratowych. Istotą stworzenia systemu mandatowego było przygotowanie tych krajów do niepodległości. W imieniu Ligi Narodów opiekę nad tymi terenami przejęły: Francja, Wielka Brytania, Belgia, Japonia, Związek Południowej Afryki oraz Australia i Nowa Zelandia. Obszary należące dawniej do Turcji – Irak, Palestynę i Syrię uznano za najbardziej przygotowane do niepodległości, tworzyły zatem mandat typu A. Państwo sprawujące mandat miało nadzór administracyjny i służyło doradztwem.
Mandat typu B obejmował byłe kolonie niemieckie w Afryce, które uważano za słabiej rozwinięte i nieprzygotowane do szybkiego uzyskania niepodległości. Zatem państwo sprawujące opiekę uzyskało właściwie pełnię władzy. W grupie C znalazły się kraje najsłabiej rozwinięte.
Wyjaśnienie: