Odpowiedź :
argument 1
Tożsamość narodową kształtuje mowa, ale i dzieła literackie. Dla tytułowego latarnika z noweli Henryka Sienkiewicza, lektura „Pana Tadeusza“ w języku ojczystym przypomniała ojczyznę i to, że jest Polakiem.
Główny bohater noweli Skawiński ma siedemdziesiąt kilka lat. Jest Polakiem, który wyemigrował z Polski po upadku powstania listopadowego. Zanim podjął pracę latarnika pracował w różnych zawodach w Australii, Afryce czy Indiach.
Praca latarnika, która otrzymał po latach tułaczki była dla niego spełnieniem marzeń, gdyż szukał swego miejsca na świecie, by w spokoju przygotować się na śmierć. Pewnego dnia w przesyłce otrzymał egzemplarz „Pana Tadeusza“. Lektura w języku polskim obudziła w nim tłumioną tęsknotę i miłość do ojczyzny, której nie widział czterdzieści lat.
Wczytując się w treść epopei, widząc oczyma wyobraźni polską ziemię, dom dzieciństwa, sosnowy bór, słysząc skrzypienie studni, głosy sąsiadów Skawiński zapomniał o zapaleniu latarni, co spowodowało wypadek, przez co musiał opuścić wyspę i etat latarnika. Wyruszył w dalszą tułaczkę, ale nie był już sam, miał ze sobą ten kawałek ojczyzny, książkę, która dawała mu nadzieję.
argument 2
W czasach zaborów kształtowanie i utrwalanie tożsamości narodowej było ważnym elementem walki o polskość. Trwanie przy języku polskim było nakazem chwili, a obrona polszczyzny nabierała cech czynu patriotycznego.
Ducha tego okresu oddają „Syzyfowe prace“ Stefana Żeromskiego. W zaborze rosyjskim polskie społeczeństwo poddawane było surowym represjom, Polaków poddano rygorystycznej, acz stopniowej i szczegółowo zaplanowanej rusyfikacji, która objęła przede wszystkich szkoły.
Wszystkie przedmioty były wykładane w języku rosyjskim. Uczniowie nawet na przerwach mieli zakaz używania polskiej mowy. Choć w planie zajęć były lekcje języka polskiego,to były one nieobowiązkowe. Nie dość, że prowadził je nudny, zastraszony przez władze placówki profesor, to jeszcze odbywały się wcześnie rano,dlatego nieliczni uczeszczali na zajęcia. Młodzi ludzie bardzo szybko dawali się zrusyfikować, zaczęli nienawidzić ojczyzny, odcinać się od polskiej historii, tradycji i kultury. Nazwiska i dzieła takich twórców, jak Mickiewicz, Słowacki czy Norwid były zakazane.
W takiej atmosferze, na lekcji języka polskiego, jeden z nowoprzybyłych uczniów zaczął recytować „Redutę Ordona“ Mickiewicza . Chwila ta stała się przełomowym momentem dla bohatera powieści Marcina Borowicza, który uległ rusyfikacji. Jednak od momentu odsłuchania wiersza wieszcza zaczął rozumieć zasady manipulacji, jakim został poddany wraz z tak samo jak on nieświadomymi kolegami. Marcin zmienił swój światopogląd, uświadomił sobie, że nadal jest Polakiem i musi bronić tego, co polskie. Stanął na czele koła patriotów, czytał dużo „zakazanych książek”. Inni uczniowie także, zaczynają uświadamiać sobie przynależność narodową i buntują się na praktyki nauczycieli.
