"Żona Modna" to satyra napisana przez Ignacego Krasickiego. Autor naśmiewa się wówczas z zachowań polskiej szlachty. Tytułowa Żona Modna bierze ślub z biednym szlachcicem Panem Piotrem któremu zależy tylko na łatwym wzbogaceniu się (Żona ma bowiem przynieść w posagu 4 wsie). Akcja rozpoczyna się na weselu pary kiedy to Pan Piotr rozmawia ze swoim przyjacielem który mu gratuje. Piotr zaczyna wtedy opowiadać (tak zaczyna się opowiadanie).
Żona Modna wraz z swoim mężem jadą do jego wiejskiego domu. Trwa chwila ciszy jednak po chwili ta pyta się czy Pan Piotr ma kucharza. Wtedy on odpowiada "Oczywiście moje serce" co żona krytykuje i mówi że to zwrot jak z kalendarza. Następnie pyta czy mąż ma stangreta na co ten odpowiada że ma najlepszego. Następnie gdy przyjeżdżają Pani zbywa biskupa (nie pamiętam czy to był dokładnie biskup) i rozpoczynają się jej rządy. Przemeblowuje cały dom, zatrudnia nowych pracowników i gdy dom jest już gotowy na przyjęcie gości zaprasza całą rodzinę z miasta. Kiedy wszyscy się bawią zapala się stodoła. Piotr jako jedyny biegnie ją gasić a reszta gości tylko się śmieje i dalej bawi. Po ugaszeniu Piotr idzie do żony i mówi że tak nie może być więc wracają do miasta.