Porównanie homeryckie: pierwszych dziewięć wersów trenu – przyrównanie śmierci Orszulki do krótkiego życia młodej oliwki ściętej przez nieuważnego ogrodnika- porównanie to sugeruje jej niezwykłość, wrażliwość, delikatność, wątłość
metafora „duchem zaraźliwym srogiej Śmierci otchniona” – ukazuje okrucieństwo upersonifikowanej śmierci
zdrobnienia: „gałązki“, „listki“, „prątek“ - wskazują na delikatność, kruchość młodego życia
Epitety: „oliwka mała”, „szczupłym prątkiem”, „najmilszej Orszuli” - oddają delikatność dziewczynki i pozytywne emocje jakie budziła w najbliższych
„sroga śmierć” , „zła Persefono” - oddają żal rodziców, ale także nieubłagany i okrutny charakter śmierci
„wysoki sad”, „ostre ciernie”, „rodne pokrzywy” - funkcja obrazotwórcza
Apostrofa: „O zła Persefono" - ojciec wyrzuca zgodę na niesprawiedliwy i niepotrzebnie okrutny los dziecka
Pytanie retoryczne: „Mogłażeś tak wielu łzam dać upłynąć płono?“ - zarzut na jej obojętność na cierpienie rodziców
Uosobienie: „Uprzątając, sadownik podciął ukwapliwy"- (śmierć jako ogrodnik) – podkreślenie przypadkowości śmierci- zbiera przypadkowe ofiary
