Atak wojsk niemieckich na Polskę, który nastąpił 1 września roku 1939
Wszystkie polskie jednostki wojskowe znajdowały się akurat w fazie przezbrojenia i rozbudowy. Niektóre jednostki zostały dosłownie parę miesięcy wcześniej przeniesione na obszary Wielkiej Brytanii i tam były poddawane ćwiczeniom usprawniającym.
W związku z tym wojsko polskie posiadało znikome zapasy broni, jednostek wodnych czy powietrznych. Jednak w trakcie działań wojennych Polska uzyskała od swoich zachodnich sojuszników sporo nowoczesnego sprzętu. Mimo słabego uzbrojenia, polska armia była całkiem nieźle wyszkolona i doświadczona np. polscy lotnicy biorący udział w licznych potyczkach na terenie Europy i Afryki. Podczas II wojny światowej wojsko polskie zostało podzielone na 3 zasadnicze formacje bojowe. Były to: Wojska Lądowe, Lotnictwo i Marynarka Wojenna.
Największa bitwa rozegrana podczas ofensywy niemieckiej trwała od 9 do 18 września. Historycy dzielą ją na trzy etapy: natarcie na Stryków, Łowicz i odwrót, podczas którego Polacy zostali ostatecznie rozbici. Armie „Poznań” i „Pomorze” w desperackim akcie zdołały na chwilę wyhamować hitlerowców, atakując ich z zaskoczenia. Luftwaffe nie zdołało zawczasu wykryć ruchów polskich wojsk, więc z początku wydawało się, że kontrofensywa ma szanse powodzenia. W ostatecznym rozrachunku straty po naszej stronie okazały się jednak bardzo dotkliwe – i znacznie większe od niemieckich. Zginęło około 15 tysięcy naszych polaków, 50 tysięcy zostało rannych, a 100 tysięcy wziętych do niewoli. Po stronie przeciwnika śmierć poniosło około 7 tysięcy żołnierzy, a 4 tysiące wzięto do niewoli. Mimo to bitwę okrzyknięto sukcesem, ponieważ udało się na kilka dni zatrzymać postęp wroga, a także zniszczyć około 50-60 czołgów, 20-25 dział i 100-110 samochodów.
Wyjaśnienie: