W średniowiecznej Europie rycerstwo było uprzywilejowaną warstwą społeczną. Byli to ciężkozbrojni, walczący konno wojownicy. Rycerze w stosunku do swojego króla byli wasalami*. Ich wyposażenie, czyli broń, zbroja oraz koń, było bardzo kosztowne, dlatego bogaci i dobrze wyposażeni wojownicy byli siłą swojego państwa. W trakcie wojny porzucali swoje obowiązki - uprawę ziemi, którą dostawali jako lenno* i zawsze stawali na polu bitwy. Cenili honor i wolność ojczyzny bardziej niż własne życie, wymagano od nich posłuszeństwa i oddania. Każdy dobry rycerz musiał być odważny, honorowy i wierny swojemu seniorowi oraz wybrance. Powinien również być wzorowych chrześcijaninem .
* we wczesnym średniowieczu osoba wolna oddająca się pod opiekę seniora w akcie komendacji. W zamian za lenno czyli np. ziemię wasal zobowiązywał się służyć wiernie seniorowi radą i pomocą orężną.
