Odpowiedź :
Odpowiedź:
Stalinizm
Stalinizm – system poglądów ideologicznych i sposób władania partią i państwem komunistycznym, ukształtowany w okresie, gdy WKP(b) [Komunistyczną Partią Związku Radzieckiego] i ZSRR rządził po dyktatorsku J. Stalin i jego zausznicy [...]. Główne elementy stalinizmu jako doktryny to: [...] teza o możliwości zwycięstwa socjalizmu w jednym kraju [...]; teza o zaostrzaniu się sprzeczności klasowych i walki klas w miarę postępów budownictwa socjalistycznego, będąca uzasadnieniem dla nasilania represji i czystek [...], ciągłego poszukiwania i stwarzania wroga [...].
W życiu wewnętrznym ZSRR stalinizm oznaczał: sztywną strategię budownictwa socjalistycznego [...] i sztuczne przyspieszanie jego etapów; mechaniczne ujednolicanie stosunków własnościowych i struktury klasowo‑warstwowej społeczeństwa poprzez przymusową kolektywizację rolnictwa i faktyczne upaństwowienie własności formalnie spółdzielczej oraz poprzez forsowną industrializację [...]. Stalinizm jako forma totalitarnego ustroju społeczno‑gospodarczego i politycznego, najpełniej urzeczywistniona w realiach ZSRR [...] charakteryzował się: [...] nastawieniem na autarkię (samowystarczalność gospodarczą); sprowadzeniem marksowskiej idei zniesienia klas do fizycznej eksterminacji rzeczywistych i urojonych przeciwników i programową represyjnością: przekreśleniem elementarnych praw obywatelskich i ludzkich oraz ich gwarancji; stałym rozszerzaniem kręgu podejrzanych i represjonowanych („wrogów klasowych”, „wrogów ludu”, „szpiegów”, „sabotażystów”); zespoleniem masowych represji z systemem niewolniczej pracy w łagrach; cyklicznością czystek kadrowych w kręgach przywódców, aparatu partyjnego i administracyjnego, gdzie skala represji osiągnęła nową historyczną jakość — wewnętrznego ludobójstwa skierowanego przeciwko całym grupom i kategoriom ludności własnego państwa; redukcją kierowniczej roli partii komunistycznych do rządów wąskiej grupy, tzw. ścisłego kierownictwa, z przewagą aparatu bezpieczeństwa i represji [...]; dyktatorską pozycją kierownictwa; stałą indoktrynacją oraz kampanijnymi [...] formami mobilizacji mas (rytualna krytyka i samokrytyka, [...] publiczna i zbiorowa nagonka na przeciwników); skrajnym centralizmem biurokratycznym i nakazowym systemem kierowania gospodarką oraz wszystkimi dziedzinami życia społecznego; [...] zespoleniem skrajnego, rygorystycznego egalitaryzmu dla mas (tzw. urawniłowki) z rozbudowanym systemem przywilejów dla kadr rządzących; uniformizacją życia umysłowego i kultury duchowej (administracyjna ingerencja w spory naukowe, realizm socjalistyczny jako obowiązujący i jedyny możliwy wzorzec estetyczny i ideowy w literaturze i sztuce); kultem jednostki, czyli organizowanym odgórnie, narzucanym indoktrynacją i wymuszanym represjami quasi‑religijnym kultem przywódcy.
