Odpowiedź:
Dwudziestolecie międzywojenne to okres, który w literaturze polskiej umiejscowiony jest w czasie pomiędzy 1918 a 1939 rokiem. Dla Polaków był to czas niepokoju, chaosu i destabilizacji. Pamiętano wydarzenia I wojny światowej, a już w latach 30 zdawano sobie sprawę z tego, że zbliża się kolejny konflikt zbrojny na skalę światową.
Jednakże był to czas, w którym powstało wiele cennych dzieł naszych pisarzy. Poezja opiewała głównie postęp cywilizacyjny, opierała się na modernizmie. Natomiast w powieściach ukazany był obraz rzeczywistości Polski, społeczeństwa, relacji międzyludzkich i postaw mniej lub bardziej godnych.
Zofia Nałkowska w swojej „Granicy’ przedstawia nam mało pozytywny obraz Polski i Polaków. Tytułową można uznać za granicę między warstwami społecznymi, która jest tu bardzo wyraźnie zaznaczona. W powieści wyróżnić możemy przedstawicieli ziemiaństwa – Tczewscy, mieszczaństwa – Cecylia Kolichowska, zdeklasowanej szlachty – Ziembiewiczowie oraz biedoty – Justyna Bogutówna z matką i Jasia Gołąbska z rodziną. Nałkowska opisuje Tczewskich jako ludzi najbogatszych w okolicy, prowadzących wystawne życie, mające charakter konsumpcyjny. Oddają się głównie rozrywkom, romansom (Tczewski zdradza żonę), są wpływowi, dbają tylko o swoje interesy, manipulują ludźmi, ale nie potrafią stawić czoła problemom, w razie niepowodzenia wycofują się.
