epitety, np.: „wiotkim skrzydłem“, „białym strojem“, „jasne oczki“, „półton fałszywy“, „koncert wieczorny“, „pierwszy skrzypak“, „Jęk (...) cichy, uroczysty“, „toń jasną“, „brzeg (...)piaszczysty“, „krzykiem (...) namiętnym“
porównania: „owadów wielki krąg (...) kręci się, grając jako harmoniki sfera", „bekasy (..), bekając raz po raz, jak w bębenki biją“, „dwa stawy gadały do siebie przez pola, jak grające na przemian dwie arfy Eola."
uosobienia: „szepnęły wiotkim skrzydłem nietoperze, "wrzasnął derkacz“, „odezwały się chorem podwójnym dwa stawy“, „drugi staw odpowiedział mu krzykiem żałośnie namiętnym“, „tamten nuci z cicha, ten zdaje się wyrzekać, tamten tylko wzdycha“, "dwa stawy gadały“
hiperbola: „wśród tysiąca gwarów“ (podkreśla głośność), „żab niezliczone hordy“ (wyolbrzymia ilość)
onomatopeja: „ jęcząc“, „szepnęły“, „szmerów“, „wrzawy"
Poeta dzięki zastosowanym środkom stylistycznym, tworzy obrazy poetyckie, opisane plastycznie, dźwiękowo. Gwar wirujących owadów, odgłosy much i komarów budują niepokoju, wrzaski derkacza, basy bąków, bekania bekasów są krzykliwe, nieprzyjemne, a chóralne dźwięki stawów: pianie żab, jęki, krzyki, narzekania i wzdychania budują nastrój podniosły z nutą żałości i emocji. Z opisu wyłania się bogactwo, różnorodność litewskiej przyrody.