Pierwszym argumentem jaki pozwolę sobie przedstawić w tej sprawie jest to, iż Winicjusz spełniając swą długą i szeroką po wszelakie horyzonty miłość do Ligii czyje się szczęśliwy i spełniony. Wiedząc, że dziewczyna jest chrześcijanką postanawia przyjąć tę wiarę przez wzgląd na swą ukochaną, co moim zdaniem jest wielkim plusem, iż uważam że wiara w Boga jest czymś piękniejszym od danego nam życia, gdyż prowadzi do szczęścia i nieskończonego życia po śmierci. Z czasem dzięki swej głębokiej wierze dostrzega jej piękne wewnętrzne, przez co jego uczucie dojrzewa, staje się bardziej prawdziwe. Zauważmy tu ważny szczegół: młodzieniec przyjmuje wiarę chrześcijańską, ponieważ kobieta, o której względy zawzięcie się stara ze wzgląd na jej urodę ma taką wiarę. Dzięki tej wierze, dzięki Bogu, przestaje kochać ją jednie za piękne lico, a zaczyna za jej cudną duszę, a potem biorą ślub. Czy to nie piękny rozwój wydarzeń? Moim zdaniem tak.
Pierwszym (czy tam którym sobie życzysz) argumentem na moją tezę będzie miłość Akte do Nerona. Dziewczyna kocha cezara ponad życie jest gotowa zrobić dla niego wszystko, dosłownie wszystko, a ten? Porzuca nieszczęśliwie zakochaną Akte dla Poppei, nazywanej inaczej boską Augustą. Mimo tego głębokiego jak ocean ciosu kobieta nadal kocha władcę, pamiętając go jedynie jako dobrego człowieka stale usprawiedliwiając jego postępowanie i przeróżne winy, kochając go do samego końca, do śmierci. Ten przypadek miłości, bardzo smutnej w prawdzie ukazuje nam, jaka miłość może być okrutna i niszcząca dla osoby nieszczęśliwie zakochanej w okrutnym człowieku.